Rak płuca jest wiodącą przyczyną śmierci u kobiet chorujących na nowotwór. Wpływ hormonalnej terapii zastępczej (HTZ) na rozwój tego nowotworu był do tej pory niejasny.
W badaniu, które ukazało się na łamach Journal of Clinical Oncology , oceniono związek między stosowaniem HTZ a wystąpieniem raka płuca. Wzięło w nim udział 36588 kobiet w okresie około- lub pomenopauzalnym, w wieku od 50 do 76 lat ze stanu Washington (Vitamins and Lifestyle VITAL Study). W okresie około 6 – letniej obserwacji zdiagnozowano 344 przypadki raka płuca.
Po uwzględnieniu danych na temat palenia papierosów, wieku lub innych potencjalnych czynników ryzyka rozwoju guza, zauważono wzrost ryzyka zachorowania na raka płuca u kobiet przyjmujących estrogeny i progestageny w porównaniu do kobiet niepoddawanych takiej terapii. Ryzyko to było zależne od czasu trwania terapii.
Dla schematu E + P stosowanego od roku do 9 lat: HR = 1,27, 95 % CI, 0,91 do 1,78; natomiast dla tych samych hormonów przyjmowanych > 10 lat: HR = 1,48, 95 % CI, 1,03 do 2,12. Zależność ta nie występowała podczas stosowania samych estrogenów.
Wyniki badań nie wskazują również na to, żeby HTZ miała wpływ na konkretny rodzaj raka. Terapia E + P była związana z bardziej zaawansowaną postacią nowotworu w momencie diagnozy (HR = 1,52; 95 % CI, 1,06 do 2,19, P = 0,04). Nie zaobserwowano takiej korelacji przy stosowaniu samych tylko estrogenów.
HTZ (E + G) powoduje wzrost ryzyka wystąpienia raka płuca i jest ono zależne od czasu trwania terapii. Największe jest ono u kobiet stosujących HTZ > 10 lat.
Journal of Clinical Oncology 28: 1540 – 1546